Gönül bahçemden kopardın gülü
Soldurdun gülde gonca bülbülü
Aşkınla yanan sevda gülünü
Kıymet bilenler derseydi keşke
Sitemim kadere değil sana
İçime açtın kapanmaz yara
Güldürmedi kader aşktan yana
İçim kapkara kör kuyulardayim
Beni görmeden çekip giderken
Ne hallerdeyim sorsaydın keşke
Her sözün keskin selam ederken
Gönül telime vurmasaydin keşke
Umutsuz bir aşk bilirim bunu
Gideceğini bilsem severmiydim onu
Razıydım bir ömür beklerdim onu
Giderken bir umut verseydi keşke
Şenay İçlek Bilgiçli İstanbul...